1e week fysiotherapie

Zo goed als de eerste dag ging zo slecht ging het de tweede dag. We kwamen vrolijk op het project aan klaar om verder te gaan waar we gebleven waren. Raja kwam aanlopen om te zeggen dat dat de fysiotherapeut die het van ons zou overnemen als wij terug naar Nederland gaan er was. Na hem enthousiast begroet te hebben zijn we met hem in gesprek gegaan over hoe we deze samenwerking zouden aanpakken en toen ging het helemaal mis. We waren tot nu toe nog nooit geconfronteerd met de manier hoe ze vrouwen zien in India. Deze man dacht echter omdat wij en vrouw en student en zoveel jonger dan hem waren dat wij dus helemaal niks konden. Niks van wat wij zeiden nam hij serieus en hij begon heel sceptisch naar materiaal te wijzen en te vragen of wij wel wisten wat dat was. Uiteindelijk wouden wij mani behandelen om hem te laten zien wat wij hier kunnen bereiken en toen nam hij het meteen over en begon ons de les te lezen. Wij werden hier allebei zo boos over dat we uiteindelijk trillend van woede het lokaal uit liepen en pas terug kwamen toen hij weer weg was.

We hebben die middag een gesprek gehad met Raja en onze begeleiders Rik en Eefje en zijn tot de conclusie gekomen dat wij nooit met hem kunnen samenwerken. Wij gaan deze maand gewoon door met onze vorm van therapie en als wij weg gaan zal hij het op zijn manier overnemen.

De volgende dag zijn we gelukkig door gegaan waar we de eerste dag gebleven waren. Het is zo mooi om te zien hoe blij de kinderen zijn met de kleinste verbeteringen en vooral de aandacht. Hun hele leven zijn ze als vuil behandelt en is er hun gezegd dat ze niks waard zijn. Doordat wij ze nu die speciale aandacht geven kan je zien dat ze ook weer in zichzelf gaan geloven. ( helaas dat die eikel van een fysio dat niet inziet).

Vervolgens ben ik een dagje weg geweest dus nu komt even een individueel stukje.
Anouk:
Ik ben met een groepje naar vrienden van annemieke gegaan. Dit is een heel aardig gezin waar we hebben geluncht. Ik vond het heel leuk om echt bij de locals binnen te zijn en te zien hoe hun leven. Daarna zijn we met hun naar twee tempels gegaan. Ik was nog nooit eerder naar een hindoeïstische tempel geweest dus dat was best indrukwekkend!
Het eerste wat me verbaasde was Hoe groot zo'n tempel wel niet is en wat er allemaal daarin gebeurd. Er waren gewoon nog souvenirs kraampjes en mensen reden er gewoon op scooters. Er liep een man met een koe die een extra poot op zijn rug had. Om zijn nek zat aan een touw een potje waar iedereen geld indeed. Blijkbaar was die koe door zijn misvorming extra speciaal. ( zien jullie de ironie tussen de extra speciale koe en de verwaarloosde gehandicapten kinderen). Ook liep er ineens een olifant door de tempel. Het was een heel raar beeld om in deze drukke stad ineens een olifant te zien lopen.
Helaas zijn we ook een keer ergens naar binnen gelopen waar we boos weggestuurd werden. Dit was blijkbaar een plek waar alleen maar Hindoes mochten komen. Ondanks dit was het toch een hele mooie dag met nieuwe belevenissen van het land en de cultuur!
Terwijl ik dit deed was Laura op het project nog therapie aan het geven.

Laura:
Deze dag begon hetzelfde als alle andere dagen, lekker ontbijten en rond 11 uur naar het project. Omdat Anouk er niet was kreeg ik hulp van Thomas. Onze eerste patiënt was Kabinet. Dit is een heel schattig meisje met zowel een lichamelijke als een geestelijke beperking. Het lastige aan haar behandeling was dat je niet goed kon peilen of ze het ook echt leuk vond en we niks van haar achtergrond wisten.
De tweede patiënt was Mani. Mani was weer zo enthousiast als de vorige keer en wilde dan ook graag laten zien wat hij allemaal kon. Thomas heeft hierbij geholpen door ondersteuning te geven bij Mani tijdens het lopen. Het was tevens ook een emotionele behandeling, dit kwam doordat Mani zijn verhaal was aan het vertellen met een enorme glimlach op zijn gezicht en het niet iets was waar je om kon lachen. Dit was weer een van die brok in de keel momentjes!

De derde patiënt was Rajkumar. Hij leek in het begin van de behandeling ongeïnteresseerd, maar naarmate de behandeling vorderde kreeg hij een glimlach op zijn gezicht en begon hij het ook leuk te vinden. Linda heeft me tevens ook goed geholpen bij de behandeling.

Onze laatste patiënt was ook een nieuwe voor mij. Dit was Babu. Hij is slechtziend en loopt voornamelijk op zijn knieën. Bij hem ben ik begonnen zoals iedereen de eerste behandeling kreeg. Achteraf bleek dit te makkelijk voor hem zijn.

Verder wouden wij nog zeggen dat we druk bezig zijn om de materialen te kopen. Helaas is dit India en duurt het allemaal wat langer dan verwacht.
Als mensen de therapie ook in beeld willen volgen. Wij zetten regelmatig filmpjes hiervan op Facebook zodat iedereen het proces en hopelijk verbeteringen ook zelf kan zien!