Project Jet
Door: Anouk
Blijf op de hoogte en volg Anouk
31 Juli 2015 | India, Chennimalai
Het is nog maar 2 dagen sinds het vorige reisverslag maar toch is er alweer zoveel gebeurd!
We zijn donderdag ochtend vertrokken naar nainar pailayam ( het dorpje waar raja en josefien wonen) onderweg zijn we nog gestopt bij een soort festival waar ze allemaal oude hindoeïstische huisjes hadden. Dit was heel mooi om te zien hoe ze vroeger leefde ook was het het eerste touristische uitstapje wat we deden dus dat maakt alles nog indrukwekkender.
Toen we aankwamen bij het huis van raja stond heel de familie ons op te wachten met een bloemenkrans voor iedereen. We gingen eerst avond eten en natuurlijk lekker op zijn indies waren onze slaapkamers nog lang niet klaar. Dus vanaf de kamer waar we aan het eten waren zagen we ze constant naar boven lopen met matrassen en andere spullen.
De volgende ochtend zijn we naar het project gegaan en hier stonden ook alle kinderen ons op te wachten. ( wel grappig de jongens stonden aan de ene kant en de meisjes aan de andere kant). Je kon zien dat iedereen het best spannend vond om al die kinderen te ontmoeten en op het begin niet goed wist wat te doen. Dat ging gelukkig heel snel een stuk beter en op het eind was iedereen vrolijk aan het spelen.
En dan nu het fysiotherapeutische deel!
Ik en laura hadden die ochtend het lokaal gezien waar we fysiotherapie gaan geven en dit was zoveel meer dan we hadden verwacht! Het lokaal is best groot dus we hebben genoeg ruimte, en het fijnste was dat er een loopbrug was hiermee kan je kinderen die moeite hebben met lopen echt heel goed helpen! Ook waren er twee tens aparaten en een ultrageluid aparaat ( dit zijn machines die pijnverminderend en ontspannend kunnen werken).
Smiddags hebben we met raja alle kinderen individueel gezien en met rajas hulp kwamen we er een beetje achter waar ze het meest last van hadden. Ik en laura vonden dit allebei heel confronterend en hadden allebei een beetje een machteloos gevoel. Die kinderen zijn zo beperkt en je wilt zoveel meer voor ze doen dan je kan.
Vandaag zijn we begonnen met de fysiotherapie. We hebben drie kinderen een op een behandeld. Wat ons opviel was dat ze alledrie zo blij en gemotiveerd waren! Normaal kunnen ze nooit meedoen met de spelletjes en nu kregen ze zoveel aandacht en ook met oefeningen die niet te moeilijk voor hun waren. Wel was de taal barrière een probleem we wisten niet goed of ze pijn hadden of het te makkelijk vonden of juist wouden rusten. We hebben bedacht om op rood papier een boze smiley te tekenen en op groen papier een blije smiley. Zo weten we toch een beetje of het goed of slecht gaat.
Als laatste wil ik nog even het verhaal van mani vertellen.
Mani was het tweede kindje wat we hebben behandelt vandaag. Hij kan niet lopen en elke beweging gaan heel schokkend. Hij is wel heel slim en hij wil heel veel. Annemieke vroeg vanochtend aan ons of we dachten of hij ooit zou kunnen lopen en we zijden dat dat heel onwaarschijnlijk was. Vanmiddag gingen we hem behandelen en ik kan niet verwoorden hoe verbaasd we waren! Hij wees na wat oefeningen gedaan te hebben zelf naar de loopbrug dat hij daarop wou lopen. We hebben hem hiernaartoe getild en terwijl ik hem vasthield hinkelde hij over de balk. Het probleem was dat hij een been niet kan strekken en hij niet genoeg kracht heeft in zijn armen om dit maar op 1 been te doen. We bedachten om een therapeutische techniek toe te passen. ( met een ruw washandje over zijn spieren wrijven om deze te stimuleren aan te spannen zodat hij zijn been zou kunnen strekken). Dit werkte zo goed dat hij zijn been op de grond kom zetten en er zelfs op kon steunen zodat hij met ondersteuning stapje voor stapje vooruit kwam!!!
Ik en laura waren allebei super enthousiast aan het roepen en ook hij keek zo blij en verbaasd. Dit had hij nog nooit gedaan. Toen we hem terug hadden gebracht keken we elkaar aan en moesten we allebei huilen van blijdschap. Om al zoveel te kunnen betekenen voor iemand op de eerste dag is iets wat we nooit hadden kunnen voorstellen.
als de vooruitgang zo door gaat kan hij misschien over een maand wel met behulp van een looprekje zelfstandig lopen!!
Dit is dus precies de reden waarom wij dit doen en we zijn zo blij dat het ook nut heeft. Ook willen we nog even alle mensen bedanken die ons geld hebben gegeven voor dit project. We hebben met het geld al wat materiaal gekocht en ook nog heel veel ideeën wat we nog meer kunnen kopen. We zullen alles wat we van het geld kopen op deze blog zetten of op fb. zo kunnen jullie zien waar jullie geld naar uit is gegaan en hoe veel jullie geld ons en vooral de kinderen helpt!
Voor mensen die nog geld willen doneren dat kan altijd!
Je kan geld overmaken op:
L.A.J Frijters
ter attentie van: stichting KINDIA
NL40RABO0104948582
We gaan morgen proberen de rest van de kinderen te behandelen en hopelijk hebben we dan hetzelfde resultaat als vandaag!
We zijn donderdag ochtend vertrokken naar nainar pailayam ( het dorpje waar raja en josefien wonen) onderweg zijn we nog gestopt bij een soort festival waar ze allemaal oude hindoeïstische huisjes hadden. Dit was heel mooi om te zien hoe ze vroeger leefde ook was het het eerste touristische uitstapje wat we deden dus dat maakt alles nog indrukwekkender.
Toen we aankwamen bij het huis van raja stond heel de familie ons op te wachten met een bloemenkrans voor iedereen. We gingen eerst avond eten en natuurlijk lekker op zijn indies waren onze slaapkamers nog lang niet klaar. Dus vanaf de kamer waar we aan het eten waren zagen we ze constant naar boven lopen met matrassen en andere spullen.
De volgende ochtend zijn we naar het project gegaan en hier stonden ook alle kinderen ons op te wachten. ( wel grappig de jongens stonden aan de ene kant en de meisjes aan de andere kant). Je kon zien dat iedereen het best spannend vond om al die kinderen te ontmoeten en op het begin niet goed wist wat te doen. Dat ging gelukkig heel snel een stuk beter en op het eind was iedereen vrolijk aan het spelen.
En dan nu het fysiotherapeutische deel!
Ik en laura hadden die ochtend het lokaal gezien waar we fysiotherapie gaan geven en dit was zoveel meer dan we hadden verwacht! Het lokaal is best groot dus we hebben genoeg ruimte, en het fijnste was dat er een loopbrug was hiermee kan je kinderen die moeite hebben met lopen echt heel goed helpen! Ook waren er twee tens aparaten en een ultrageluid aparaat ( dit zijn machines die pijnverminderend en ontspannend kunnen werken).
Smiddags hebben we met raja alle kinderen individueel gezien en met rajas hulp kwamen we er een beetje achter waar ze het meest last van hadden. Ik en laura vonden dit allebei heel confronterend en hadden allebei een beetje een machteloos gevoel. Die kinderen zijn zo beperkt en je wilt zoveel meer voor ze doen dan je kan.
Vandaag zijn we begonnen met de fysiotherapie. We hebben drie kinderen een op een behandeld. Wat ons opviel was dat ze alledrie zo blij en gemotiveerd waren! Normaal kunnen ze nooit meedoen met de spelletjes en nu kregen ze zoveel aandacht en ook met oefeningen die niet te moeilijk voor hun waren. Wel was de taal barrière een probleem we wisten niet goed of ze pijn hadden of het te makkelijk vonden of juist wouden rusten. We hebben bedacht om op rood papier een boze smiley te tekenen en op groen papier een blije smiley. Zo weten we toch een beetje of het goed of slecht gaat.
Als laatste wil ik nog even het verhaal van mani vertellen.
Mani was het tweede kindje wat we hebben behandelt vandaag. Hij kan niet lopen en elke beweging gaan heel schokkend. Hij is wel heel slim en hij wil heel veel. Annemieke vroeg vanochtend aan ons of we dachten of hij ooit zou kunnen lopen en we zijden dat dat heel onwaarschijnlijk was. Vanmiddag gingen we hem behandelen en ik kan niet verwoorden hoe verbaasd we waren! Hij wees na wat oefeningen gedaan te hebben zelf naar de loopbrug dat hij daarop wou lopen. We hebben hem hiernaartoe getild en terwijl ik hem vasthield hinkelde hij over de balk. Het probleem was dat hij een been niet kan strekken en hij niet genoeg kracht heeft in zijn armen om dit maar op 1 been te doen. We bedachten om een therapeutische techniek toe te passen. ( met een ruw washandje over zijn spieren wrijven om deze te stimuleren aan te spannen zodat hij zijn been zou kunnen strekken). Dit werkte zo goed dat hij zijn been op de grond kom zetten en er zelfs op kon steunen zodat hij met ondersteuning stapje voor stapje vooruit kwam!!!
Ik en laura waren allebei super enthousiast aan het roepen en ook hij keek zo blij en verbaasd. Dit had hij nog nooit gedaan. Toen we hem terug hadden gebracht keken we elkaar aan en moesten we allebei huilen van blijdschap. Om al zoveel te kunnen betekenen voor iemand op de eerste dag is iets wat we nooit hadden kunnen voorstellen.
als de vooruitgang zo door gaat kan hij misschien over een maand wel met behulp van een looprekje zelfstandig lopen!!
Dit is dus precies de reden waarom wij dit doen en we zijn zo blij dat het ook nut heeft. Ook willen we nog even alle mensen bedanken die ons geld hebben gegeven voor dit project. We hebben met het geld al wat materiaal gekocht en ook nog heel veel ideeën wat we nog meer kunnen kopen. We zullen alles wat we van het geld kopen op deze blog zetten of op fb. zo kunnen jullie zien waar jullie geld naar uit is gegaan en hoe veel jullie geld ons en vooral de kinderen helpt!
Voor mensen die nog geld willen doneren dat kan altijd!
Je kan geld overmaken op:
L.A.J Frijters
ter attentie van: stichting KINDIA
NL40RABO0104948582
We gaan morgen proberen de rest van de kinderen te behandelen en hopelijk hebben we dan hetzelfde resultaat als vandaag!
-
31 Juli 2015 - 19:58
Ankie:
Zo kanjers, wat geweldig -
31 Juli 2015 - 21:03
Bea:
hoi Anouk, wat geweldig wat jullie daar aan het doen zijn. Ik kan me ook echt voorstellen dat dit een veel bevredigender manier van vakantie vieren dan alleen maar met zon zee en drank (;-)
Ben ook apetrot op je dat je dit doet en zal jullie ook steunen met een bedrag, waar je hoop ik weer wat moois mee kunt doen (Ankie moet het dan maar met een "kleiner" verjaadagskadootje doen, haha)
Ik wens jullie nog ontzettend veel succes en hopleijk nog vele mooie momenten zoals met Mani
dikke knuffel vanuit Beers XX Bea -
31 Juli 2015 - 21:17
Marielle:
Hoi Anouk en Laura,
Ik ben een nichtje van Laura. Weet uit ervaring hoe belangrijk jullie hulp kan zijn. Het zijn al die kleine dingen waar je het voor doet. Die zijn zo belangrijk voor deze kinderen. Super goed. Wees er trots op dat jullie dit mogelijk maken.
Liefs
-
31 Juli 2015 - 22:31
Henny Van Helvoort :
Geweldig gedaan dames! Jullie mogen trots op jezelf zijn. Ga zo door ik blijf ook jullie volgen.
Groetjes Henny (moeder van Thomas) -
31 Juli 2015 - 22:50
Ankie:
Op een of andere manier verdwijnt steeds de helft van mijn reactie, ook al bij jullie eerste verhaal. Probeer t nog maar eens. Wat geweldig dat je nu al meer kan doen dan je van te voren gedacht had. De kinderen boffen met jullie en jullie met deze ervaringen. Hoop dat er nog vele mooie volgen! -
01 Augustus 2015 - 07:23
Jorinde Panken:
Wat een geweldig project zijn jullie gestart. Prachtig.
-
02 Augustus 2015 - 14:40
Lucette Swart:
Hallo anouk en Laura,
Heel erg leuk om ook jullie verslag te lezen, en wat fijn dat ook jullie zoveel kunnen bereiken.
Vooral t verslag van Mani, wat hartikke fijn!
Groetjes Lucette(moeder van Sabine) -
03 Augustus 2015 - 08:57
Wim:
Wow, indrukwekkend werk dames!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
